RAM IN HET NIEUWS: Verwende consument lust geen gekke appeltjes
Door: Annamara Hamersma
Drank stoken van appelprut. Duurzaam, maar vooral ook dé manier om van niets, iets te maken. Ladingen afgedankte appels gaan namelijk als schroot de prullenbak in of naar de varkens. De mannen van RAM, de Rotterdamse Appel Maatschappij, weten wel wat ze ermee moeten: Nederlandse calvados maken!
‘Consumenten zijn enorm verwend, ikzelf ook hoor! Wij denken dat we leven in een ideale wereld, waar appels perfect zijn. Even groot, sappig en zonder misvormingen. Dat klopt niet, want slechts een kwart van de totale productie is zo perfect en komt dus in de winkel terecht’, zegt appelcider maker Arjan de Hoon. 'Er zijn dus heel veel appels 'over' in Nederland en daar willen wij wat mee doen'.
Rotterdamse Appel Maatschappij
Samen met zijn Rotterdamse studievrienden Thomas Luberti en Maarten Baldee richt Arjan in 2015 de Rotterdamse Appel Maatschappij (RAM) op en duikt in de wereld van de appels. In eerste instantie om van het sap cider te maken. Het restproduct, emmers vol met appelprut, gaat richting de varkens. ‘Daar is op zich niets mis mee, maar wij vonden het wel zonde. We zagen in onze onderneming dat er heel veel werd weggegooid. We gingen nadenken: hoe kunnen wij aan dit restproduct waarde geven? Door het te vergisten en te maken tot Nederlandse calvados. Het is dus ontstaan omdat we het zonde vonden en mooie bijkomstigheid is dat het ‘groen’ is.’
Voorraad appel stook in het vat
Voor de puristen onder ons, calvados is net als champagne, streekgebonden en mag officieel alleen uit die gebieden in Frankrijk gemaakt worden. De Rotterdamse appel stook mag zo dus niet heten, maar die serieuze toon slaat RAM ook absoluut niet aan. ‘Wij zien dit als een uit de hand gelopen hobby. We hebben er gewoon heel veel plezier in en dat is naast de pandemie ook wel eens plezierig’, zegt Arjan. Inmiddels hebben ze van alle cider sessies nu zo’n 500 flessen met appel stook liggen. ‘Sinds twee jaar hebben we de appel stook erbij. Het duurt heel lang, want je hebt er veel appelresten voor nodig om het tot stook te destilleren.'
Taboe op bevroren groenten en fruit
Duurzaamheid in de voedselindustrie en horeca: wat kan er beter? 'Het grote probleem is dat de vraag en het aanbod niet overeenkomen. Het is moeilijk om op het juiste moment de juiste spullen ergens te hebben en de consument is gewend aan een rechte komkommer, ook in de horeca. En eigenlijk is het van de zotte dat er een taboe is op blikvoer of bevroren groenten en fruit', zegt Arjan. 'Waarom zou je verse boontjes invliegen vanuit Egypte als je ze prima ingevroren vanaf eigen land kan kopen?'
De mannen zagen vooral ook dat het in hun eigen onderneming beter kon. Wat kunnen we hier van opsteken? 'Wij zien onszelf echt niet als bomenknuffelaar, laat staan 'een groene held'. We zagen gewoon een kans: veel restappels, waar wij waarde aan toe kunnen voegen. Wij kunnen niet werken met dure appels dus als je dan iedere appelboer belt en je biedt net iets meer dan een fabriek, dan werkt dat voor alle partijen.'
Originele artikel via: LINK
RAM op TV Gemist - bekijk de uitzending van BinnensteBuiten (KRO-NCRV) HIER